Wierzbicki Law
Personal Injury Attorney
ACCIDENTS construction,motor vehicle, premises, catastrophic, Workers' Compensation
W przypadku poślizgnięcia lub potknięcia przed budynkiem komercyjnym, ustalenie podmiotu, który może być odpowiedzialny za obrażenia jest stosunkowo proste. Wypadki przed budynkami mieszkalnymi są nieco trudniejsze jeżeli chodzi o stwierdzenie czy odpowiedzilny będzie właściciel budynku czy miasto Nowy Jork. Najlepiej obrazuje to poniższa sprawa.
Pewna kobieta dostała urazu w wyniku potknięcia i upadku na wadliwy chodnik przylegający do nieruchomości, której właścicielami są cztery osoby fizyczne. W konsekwencji, kobieta wniosła pozew przeciwko właścicielom, argumentując, że przyczyną doznania urazu był wadliwy chodnik. Po zakończeniu etapu gromadzenia dowodów, pozwani złożyli wniosek o wydanie przez sędziego bezpośredniego wyroku oddalającego pozew. W uzasadnieniu wniosku pozwani wskazali, iż na podstawie ustępu 7-210 Kodeksu Administracyjnego miasta Nowy Jork – “Administrative Code of the City of New York” (Ustawa o konserwacji chodników, dalej Ustawa) nie są odpowiedzialni za rzekomy defekt chodnika. Sąd pierwszej instancji pozytywnie rozpatrzył wniosek pozwanych, więc powódka wniosła apelację do Drugiego Wydziału.
Rozpoznając sprawę, Drugi Wydział wyjaśnił, że Ustawa została uchwalona w 2003 roku w celu przeniesienia odpowiedzialności za urazy powstałe w związku z wadami chodników, z miasta Nowy Jork na właścicieli nieruchomości, do których przylegają chodniki. Zgodnie z Ustawą, właściciel nieruchomości, do której przylega chodnik, jest odpowiedzialny za wszelkie urazy, których przyczyną są zaniechania właściciela w utrzymaniu chodnika w należycie bezpiecznym stanie.
Jednakże, Drugi Wydział wskazał następnie, że właściciele nieruchomości mieszkalnych, w całości lub w części zamieszkiwanych przez co najwyżej trzy rodziny i użytkowane wyłącznie w celach mieszkalnych, są zwolnieni z tej odpowiedzialności. Przyczyną powyższego zwolnienia jest założenie, że nałożenie na właścicieli niewielkich nieruchomości wyłącznej odpowiedzialności w zakresie konserwacji i naprawy chodników byłoby niewłaściwe.
W związku z powyższym, niniejszy Sąd stwierdził, że pozwani udowodnili prima facie, że ich nieruchomość podlega zwolnieniu. Niniejszy Sąd wyjaśnił, że pozwani, w celu uzasadnienia wniosku, przedstawili zeznania z przesłuchań oraz oświadczenia złożone pod przysięgą stwierdzające, że jednokondygnacyjna konstrukcja przyległa do części chodnika, gdzie powódka upadła, była połączona z domem zamieszkiwanym wyłącznie przez jedną z pozwanych, oraz że była wykorzystywana jedynie w celu przechowywania rzeczy osobistych. Drugi Wydział w dalszej kolejności uzasadnił, że pomimo, iż zgodnie z zaświadczeniem o użytkowaniu wystawionym przed rokiem 1959, konstrukcja była przeznaczona do użytkowania w celach gospodarczych, oraz iż zgodnie z zeznaniami, przed rokiem 1993 konstrukcja była faktycznie użytkowana w celach gospodarczych, należy wskazać, że pozwani udowodnili, iż aktualnie nieruchomość była użytkowana w celach mieszkalnych. Tym samym, Drugi Wydział stwierdził, że sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił zwolnienie pozwanych.
Niniejszy Sąd dalej stwierdził, że pozwani prima facie udowodnili, iż także na podstawie prawa zwyczajowego nie są odpowiedzialni za urazy powódki. Drugi Wydział przytoczył generalną zasadę, zgodnie z którą „W przypadku braku odpowiedzialności na podstawie ustawy lub rozporządzenia, właściciel nieruchomości przyległej nie jest odpowiedzialny wobec osoby przechodzącej po chodniku publicznym za urazy, których przyczyną były wady chodnika, chyba, że właściciel nieruchomości spowodował defekt lub przyczynił się do jego powstania poprzez specjalne użytkowanie.
Niniejszy Sąd w dalszej części stwierdził, że pozwani prima facie udowodnili także, że nie spowodowali wadliwego stanu chodnika będącego domniemaną przyczyną upadki powódki. Co więcej, Drugi Wydział wyjaśnił, że nie znalazł argumentu, który wskazywałby na powstanie wady w wyniku specjalnego użytkowania.
Na końcu, Drugi Wydział wyjaśnił, że w przeciwieństwie do ustaleń prima facie ze strony pozwanych, powódka nie zdołała przedstawić jakichkolwiek faktów spornych.
Tym samym, niniejszy Sąd orzekł, że sąd pierwszej instancji prawidłowo rozpatrzył wniosek na korzyść pozwanych i w związku z tym podtrzymał wyrok.